Nova arheološka otkrića u Tajlandu bacaju svetlo na rane oblike ljudskog ponašanja u jugoistočnoj Aziji — i to kroz nešto što bi se moglo nazvati praistorijskom verzijom današnjih stimulansa. Istraživači su pronašli dokaze da su ljudi na području današnjeg Tajlanda još pre 4.000 godina žvakali betel, mešavinu listova biljke Piper betle sa voćem areke, koja ima blago psihoaktivno dejstvo i koristi se u tradicionalne svrhe širom Azije.
Ovaj značajan nalaz potiče iz neolitskog nalazišta Nong Rach u provinciji Lopburi, severno od Bangkoka. Naučnici su analizirali zube sačuvanih skeleta i otkrili specifične pigmente crveno-narandžaste boje, koji se i danas vezuju za žvakanje betela. Pored toga, uz fosilizovane ostatke pronađene su i mineralne naslage i biljne mikrofosile, što dodatno potvrđuje njihovu teoriju.
Iako je betel danas u mnogim zemljama zabranjen zbog kancerogenih svojstava, u prošlosti je imao važnu društvenu i ritualnu ulogu. U nekim azijskim kulturama korišćen je u verskim obredima, ali i kao znak gostoprimstva ili društvene povezanosti. Žvakanje betela uzrokuje blagi osećaj euforije i pomaže u borbi protiv umora, što je možda i bio razlog njegove široke primene u davnim vremenima.
Otkriće iz Nong Racha menja dosadašnje razumevanje o razmeni znanja i kulturnih praksi u prahistorijskoj jugoistočnoj Aziji. Ranije se smatralo da se žvakanje betela pojavilo znatno kasnije u istoriji, ali nova saznanja ukazuju na mnogo starije i dublje korene ove navike.
Osim kulturne vrednosti, nalazište Nong Rach se sada pozicionira kao ključna tačka za proučavanje rane ljudske interakcije sa psihoaktivnim biljkama. Naučnici planiraju dodatna iskopavanja i analize, nadajući se da će otkriti još više o tome kako su ljudi u neolitu koristili prirodu ne samo za preživljavanje, već i za stimulaciju i povezivanje sa zajednicom.
Hulkova ĆERKA izbačena iz TESTAMENTA 📜
Autor: redportal.rs
