ARHEOLOGIJA: Najduža ljudska MIGRACIJA bila je duga 20 HILJADA KILOMETARA i pređena je PEŠICE 🏃🏻

Put je bio jedno od najvažnijih poteza koju je naša vrsta ikada učinila

Homo sapiensi su neverovatna bića. U najdužoj praistorijskoj migraciji, grupice hrabrih ljudi prevalile su preko 20 hiljada kilometara iz severne Azije preko Severne Amerike pa sve do krajnje juga Južne Amerike.

U najnovijoj studiji naučnici su otkrili dokaze za ovo epsko putovanje koristeći se DNK sekvenciranjem iz analiza 1537 individua iz 139 različitih etničkih zajednica. Rezultati su pokazali da su ovi najraniji pioniri bili suštinski azijati po svojoj genetici kao što se i moglo očekivati od populacije koja je poreklom iz severne Azije.

Ove grupe su migrirale pešice iz Sibira preko Beringovog kopnenog mosta (nekada postojao na današnjem mestu Beringovog moreuza), kopnene veze između Azije i Amerike koja je postojala tokom poslednjeg ledenog doba.

Tokom hiljada godina razdvojili su se u više različitih grupa i napredovali na jug adaptirajući se na najrazličitije tipove prirodnog okruženja -od prašuma Amazona, preko aridnih pustinja Čakoa pa sve do ledenih vrhova Anda i hladnih ravnica Patagonije.

Kako objašnjava profesor Kim Hie Lim, autor studije sa Nanjing Univerziteta u Singapuru:

Otkrili smo da ljudi koji su stigli u Južnu Ameriku su se proširili iz najrazličitijih regiona kontinenta. Postojale su najmanje 4 predačke grupe: andska, amazonska, čako i patagonijska grupacija. Ove četiri grupe su bile izolovane u svojim geografskim regionima zbog čega su razvile jedinstvene genetske karakteristike.

Grupa koja je najdalje stigla, ona koja migrirala sve do Patagonije, pokazuje najniži nivo genetskog diverziteta.

Posmatrajući promene u genetskom materijalu, tim je uspeo da prikaže da su rane migracije uspele da stignu do severozapadnog dela Južne Amerike (tamo gde se dodiruju danas Panama i Kolumbija) pre oko 14 hiljada godina.

Iako studija nije identifikovala kada su ljudi prvi put kročili na američko tlo, ova hronologija je u skladu sa prethodnom teorijom da su ludi uveliko bili prisutni u Americi na vrhuncu poslednjeg ledenog doba pre oko 26 hiljada so 19 hiljada godina.

Istraživači naglašavaju da su ova otkrića bila moguća samo zbog prisustva velike količine podataka o azijskim populacijama. Njihova studija je zasnivala na projektu pod imenom GenomAzija100k koji je prvi pokušao da napravi DNK mapu diverziteta azijskih populacija:

Azijske populacije su podosta malo predstavljene u genetskim istraživanjim iako čine veliki deo svetske populacije i poseduju visok nivo genetskog diverziteta.

Studija o migraciji je takođe uključila i veliki broj podataka vezanih za domorodačke populacije, koji su takođe malo predstavljeni u različitim genetskim istraživanjima.

Domorodačke populacije često nose vrlo osobene genetske odlike usled duge izolacije grupacija i adaptaciji na ekstremne uslove okruženja u kojima žive.

Njihovi genomi predstavljaju jedinstvene prozore u rane periode ljudske istorije u specifičnim regionima. Naši današnji moderni genomi su u mnogome oblikovani ovom evolutivnom istorijom i mi je nasleđujemo od našihpredaka i nastavljamo da nosimo dalje. Tako da razumevanjem prošlosti možemo jasno i uspešno razumeti genetiku sadašnjosti.