Na današnji dan, 2. jula 1992. godine, preminuo je Borislav Pekić, jedan od najznačajnijih i najosebujnijih pisaca srpske i jugoslovenske književnosti 20. veka. Njegovo delo ostaje kao temeljni stub intelektualne i umetničke zrelosti srpskog naroda, a njegova biografija podjednako snažno govori o njegovom karakteru – buntovnom, slobodarskom, neumorno radoznalom.
Rođen 1930. godine u Podgorici, Pekić je rano pokazao talenat za pisanu reč, ali i nepokolebljiv duh. Zbog učešća u omladinskom opozicionom pokretu, proveo je pet godina u zatvoru kao politički zatvorenik. Ta iskustva oblikovala su njegov pogled na društvo, vlast i slobodu – teme koje će obeležiti gotovo sva njegova dela, uključujući i roman Zlatno runo, monumentalnu epopeju o istoriji i identitetu jednog naroda.
IZVOR: YT // Montenegro
Njegov opus obuhvata književna dela kao što su Vreme čuda, Kako upokojiti vampira, Besnilo, Hodočašće Arsenija Njegovana, ali i ogroman broj eseja, dnevničkih zapisa i pisama u kojima briljira njegova misao, ironija i hrabrost. Bio je i jedan od osnivača Demokratske stranke u Srbiji, dosledan svojim idejama o građanskom društvu i političkoj odgovornosti.
Borislav Pekić je sahranjen u Londonu, daleko od domovine koju je duboko voleo i razumevao. Ipak, njegovo delo živi u svakoj rečenici koja traži istinu, u svakom čitaocu koji se usudi da misli. Danas, više nego ikad, njegova reč odjekuje kao podsetnik da umetnost ne pristaje na tišinu i da pisac, čak i kad ode – ostaje da svedoči.
Autor: Redportal.rs
