Ova bolnica osnovana je daleke 1784. tako što su se spojile dve konfesije-katoličkog i pravoslavnog karantina.
Rimokatolička crkvena opština osnovala 1758. u Zemunu svoju bolnicu. Dok je pravoslavna crkvena opština to uradila nešto kasnije 1769, tako se bar navodi u dokumentu o postojanju srpske ili pravoslavne bolnice u gradu. Mada sumnja se da je verovatno postojala i ranije.
Obe bolnice su se finansirale od strane gradskog Magistrata. Ovo ujedinjavanje bolnica smatra se danom formiranja Zemunske bolnice. Proces potpunog spajanja, prvenstveno fizičkog, trajao je deceniju ili nešto više.
Gradska bolnica nalazila se u dugačkoj prizemni u ulici Bežanijskoj 47, u neposrednoj blizini Nikolajevske crkve koja i danas postoji. Zgrada je popravljena i proširena 1805. i 1806.
Dolazak dr Vojislava Subotića u bolnicu bio je jedan od ključnih trenutaka u unapređenju rada bolnice. Njegovim dolaskom nastupa novo doba Gradske bolnice koja je postala savremeno lečilište. Bolnička kuhinja se pretvorila u operacionu salu u kojoj su počeli prvi hirurški zahvati mladog operatora. Prva, bilateralna ovariektomija, obavljena je 1883, a 1887. dr Subotić, četvrti u svetu, operiše cistu pankreasa.
Poveravanje Gradske bolnice ženskom monaškom redu, čije su pripadnice iz Zagreba došle u Zemun, dalo je vrlo brzo pozitivne rezultate. 1884. se povećavao broj korisnika bolnice i usluge je zatražilo preko 400 građana. U toku 1899. je izvedeno 130 većih operacija. Operacije su izveli primarijus Subotić i sekundarijus Jovanović i samovoiljno po potrebi pomagali ostali varoški lekari: kotarski lekar dr Mavro Rehnic, vojnički lekar dr Albert Taler.
U ratnim okolnostima 1917. bolnica nije mogla da zadovolji potrebe nastale situacije, pa je zgrada Gradske dečačke škole pretvorena u Bolnicu odeljenja Crvenog krsta.
Posle pada Kraljevine Jugoslavije 1941. u Zemunu su nastale velike promene. Dana 13. aprila formirana je nova, posebna gradska uprava na čelu sa gradonačelnikom koji je bio Nemac. U administrativnom pogledu grad se nalazio u Nemačkom privrednom području i takvo stanje bilo je do 10. oktobra iste godine kad je Zemun ulazi u sastav NDH.
Nakon oslobođenja Zemuna, 22. oktobra 1944. celokupno osoblje dobilo je od Komande mesta nove zadatke u postojećim ratnim uslovima. Bolnica je postala prvenstveno vojna ustanova koja je prihvatala, lečila i negovala ranjene i obolele borce NOVJ, odnosno JA, sa Sremskog fronta, od oktobra 1944. do jeseni 1945. Od oktobra 1945. Vojna bolnica ponovo postaje Javna opšta bolnica – Zemun.
U zemunskom KBC-u, koji danas sadrži i moderno porodilište, radi oko 2.000 lekara i 700 medicinskih radnika, snabdevena je s 839 postelja, što joj omogućuje da pacijentima, kojih ima godišnje oko 26.000, pruži svu potrebnu negu.
Zemun tokom 19. veka.
Foto: Wikimedia Commons
Autor: nacionalna geografija /studioB /redportal.rs
