Prve žrtve napada na srpske teritorije i srpski narod pale su kada je napadnut zaseok Gniona u oblasti Srebrenice i Blječeve u Bratuncu 6. maja 1992. godine, na Đurđevdan, usledili su napadi na ostala srpska sela, a 7. januara 1993, na Božić, zauzeta su i uništena poslednja velika srpska sela u blizini Skelana i Bratunca.
Cilj terora nad Srbima je razotkriven i isti je kao tokom prethodnih ratova - da se proteraju svi Srbi iz ovih regiona - i zato iza svakog napada na srpska sela ostaju samo razaranje, spaljeni objekti, opljačaka i uništena imovina, uništeni spomenici, groblja i crkve, navedeno je u Memorandumu o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, autora Milivoja Ivaniševića.
Svi napadi do sada su po pravilu temeljno i sistematično pripremljeni, a vrše ih brojni dobro naoružani muškarci. Mete su inicijalno bile manje srpske zajednice u mešovitim selima, potom izolovana srpska sela u okruženju muslimanskih, a na kraju preostala srpska naselja.
Čini se da čak ni dani kada se napadi dešavaju nisu slučajnost. Teško je poverovati da su bez ikakvog razloga odabrani pravoslavni praznici i porodične krsne slave /Đurđevdan, Vidovdan, Dan Svetog Petra, Božić.../, kada seljani slave ili kada su najuposleniji na svojim imanjima. Ovu taktiku potvrđuju svi naknadni događaji. Čak i pre jeseni 1992. oblast Srebrenice je bila potpuno etnički očišćena od Srba.
Sledeća srpska naselja u toj oblasti su uništena i spaljena: Blažijevići /133 stanovnika srpske nacionalnosti/, Babuljice /52/, Božići /152/, Brežani /271/, Brezovica /64/, Bujakovići /166/, Čičevci /180/, Gaj /187/, Gladovići /538/, Gođevići /33/, Gostilj /113/, Kostolomci /234/, Krnjići /114/, Međe /130/, Obadi /684/, Orahovica /334/, Osredak /195/, Podrvanje /413/, Postolje /107/, Pribidoli /207/, Pribojevići /124/, Radoševići /201/, Ratkovići /338/, Toplica /254/, Viogor /99/, Žabokvica /598/, kao i svi srpski zaseoci u nacionalno mešovitim selima.
Srbi su počeli da beže iz same Srebrenice već u aprilu, a već do sredine maja grad je bio etnički čist. Naročito veliki egzodus počeo je poslije 8. maja i ubistva Gorana Zekića, srpskog poslanika u tadašnjoj Skupštini BiH. Njegov automobil su zaustavili muslimani i izrešetan je paljbom u neposrednoj blizini Srebrenice. Posle toga su preostali Srbi u gradu morali da beže i spasavaju živote. Jedva da je iko uspeo da ponese nešto osim najosnovnijih ličnih stvari.
Srpska populacija u Srebrenici i njenoj okolini sada je u egzilu i ova zajednica je izbrisana iz srpske nacije. Ostala su samo tri srpska sela: Crvica /475/, Liješće /97/ i Petrića /135/. Od ukupno 9.390 Srba koji su živjeli u ovoj zajednici, ostalo je samo oko 860 uz pomenuta sela ovaj broj obuhvata stanovnike Skelana ili simboličnih 9%.
Ista sudbina zadesila je i sela u oblasti Bratunca. Izuzetak su samo sela: Dubravice /398 stanovnika srpske nacionalnosti/, Jelah /23/, Krasanovići /155/, Pobrđe /196/, Polom /436/, Rakovac /258/, Repovac /458/ i Slapašnica /446/ koja su uspjela da prežive i danas su, pored njihovih seljana, nastanjena i određenim brojem izbeglica iz okolnih uništenih srpskih sela.
Srbi nisu protjerani iz dva centra: Bratunac i Skelani, mesta na obali rijeke Drine. Od ukupno oko 11.500 Srba u zajednici u Bratuncu samo 5.391 ili oko 47% nisu proterani iz svojih domova. Posle čišćenja koje je do sada izvršeno Srbi čine samo oko 16% ukupne populacije ove zajednice.
Svedočanstvo osvajačkih džihadističkih kampanja su skoro potpuno uništena sela Banjevići /38 stanovnika srpske nacionalnosti/, Biljača /17/, Bjelovac /238/, Blječeva /71/, Boljevići /415/, Brana Bačići /236/, Fakovići /115/, Branča /152/, Jaketići /102/, Ježestica /502/, Kravica /353/, Lipenovići /235/, Loznica /132/, Magašići /353/, Mlečva /196/, Mratinci /218/, Opravdići /434/, Sikirič /201/, Stanatovići /206/, Tegare /222/, Vitkovići /200/, Vraneševići /211/, Zagoni /480/ i Žlijebac /377/.
Kolektivni počinioci ovih zločina su muslimanske vojne ili paravojne jedinice, kako god da ih nazovemo, ali u svakom slučaju to su formacije i grupe koje su se sastojale pretežno od seljana iz okolnih muslimanskih sela i, u znatno manjem broju, došljaka i plaćenika iz zemlje ili inostranstva.
Svi pokušaji Srba, koji su formirali svoje, često malobrojne i slabo naoružane seoske straže, da odbrane ova sela bili su neuspešni, piše u Memorandumu če delove prenosi Srna.
Milivoje Ivanišević je autor Studije o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, koja je na inicijativu predsednika SR Jugoslavije Dobrice Ćosića preimenovana u Memorandum jugoslovenske Vlade, dokument koji je dostavljen UN, Stejt departmentu, Komitetu za spoljne poslove Senata, te Ciji 1993. godine. Dokument je na adrese u Vašington odnеo profesor Darko Tanasković, a tadašnji jugoslovenski ambasador pri UN Dragomir Đokić Memorandum je uputio generalnom sekretaru UN.
SRBIJA DOČEKUJE SVOJE ŠAMPIONE🤩
Evo kako izgleda KARAULA KOŠARE 22 godine POSLE 😥😥
SRPSKI TERMOPIL: 22. godišnjica početka bitke za Košare
Autor: redportal.rs
