Srednjovekovni konji su često prikaziivani kao masivne i moćne životinje, ALI sudeći prema istraživačima sa Univerziteta Exeter za današnje standarde nisu bili veći od ponija! 😮
Konji tokom perioda srednjeg veka nisu bili veći od 1,4 metra u grebenu, odnosno od zemlje to početka vrata konja. Ali veličina nije bila sve, pošto prema pisanim izvorima toga perioda možemo da vidimo da su ljudi izdvajali enormne sume novca za razvoj mreže uzgoja, trenaže i održavanja ratnih konja.
Tim arheologa i istoričara koji su se upustili u istraživanje istorije velikih konja, otkrili su da su retko uzgajani radi njihove veličine. već za ostvarivanje vrhinskih performansi u nizu različitih funkcija - sve od turnira pa do iscrpljujućih marševa.
Istraživači su u svojoj studiji analizirali veliki broj kostiju konja iz Engleske u periodu od 300. do 1650. godine sa 171 arheološkog nalazišta.
Studija, objavljena u časopisu International Journal of Osteoarcheology, ukazuje da je na uzgoj i treniranje konja uticao veliki broj kako bioloških tako i kultoroloških faktora, pored bihevioralnih karakteristika samih konja.
U popularnoj kulturi, srednjovekovni konji su uvek prikazani u redu veličine poput Shire konja (jednog od najvećih rasa teškaša), koji idu u visinu i preko 1,8 metara u grebenu (suštinski preko 2 metra kada uključimo i glavu). Međutim, sudeći prema dokazima, vrlo retko je i jedan konj u srednjem veku prelazio visinu od metar i po u grebenu. Čak iako se samo fokusiramo na kraljevske štale koje su posedovale najkvalitetnije konje u Evropi.
Kako navodi Helen Beket, koja je učestvovala u izradi studije:
Niti veličina, niti sama masivnost skeleta nije dovoljna da bi mogli da u arheološkim nalazima kllasifikujemo određenog konja kao ratnog. istorijski izvori ne daju nikakav poseban kriterijum po kojem bi mogli da definišemo ratnog konja. Mnogo je verovatnije da je tokom različitih perioda srednjeg veka, postojala različita definicija onoga što je činilo ratnog konja - u zavisnosti kako su se menjali zahtevi na bojnom polju i kulturne norme.
Najviši normanski konj (10. i 11. vek) ikada zabeležen je otkriven na lokalitetu Troebridge Castle i bio je visok tek oko 1,5 metara u grebenu, i po veličini najbliži je današnjoj klasi lakih konjia. Tokom perioda 13. i 14. veka počinju da se pojavljuju konji koji premašuju tu visinu ali za ne znatno. Tek nakon srednjeg veka u 16. i 17. veku počinju konji da drastično dobijaju na masivnosti i visini i da se približavaju današnjim standardima.
Srednjovekovne štale koje su se specijalizovale za uzgoj konja su bile velike za ondašnje prilike, ali u porešenju sa današnjim štalama i njihovim izborom konja iz celog sveta daleko manje. Selekcija tokom uzgoja je više fokusirala na temperament i tačne fizičke specifikacije konja koje su bile potrebne za rat pre no na sam uveličinu.
Tako da sledeći put kada gledamo neku srednjovekovnu epiku na srebrnom platnu, moramo da budemo svesni da je taj gromoglasni juriš konjice u realnosti vrlo verovatno bio izveden na malenim konjićima koje danas dajemo deci na prvim časovima jahanja. 😁
Kako su vitezovi templari uspeli da prežive do danas?
ARHEOLOGIJA: Srpsko selo od rimskih ruševina 🤓
Srednji vek ponovno oživljava u igri Crusader Kings III
Autor: redportal.rs
