Proslavljeni pisac Mehmed Meša Selimović rođen je 26. aprila 1910. u Tuzli. Imao je dva brata Šefkiju, Teufik.
U rodnom gradu završio je osnovnu školu i gimnaziju, a školsku gumnazijsku klupu je delio sa srpskim patrijarhom Pavlom. Nakom završene gimnazije upisuje 1930. studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Diplomirao je u roku, 1934. a od 1935. do 1941. radio je kao profesor Građanske škole, a potom je 1936. postavljen za suplenta u Realnoj gimnaziji u Tuzli. Meša 1943. postaje član KPJ, a bio je raspoređen u Agitprop za istočnu Bosnu.
Nakon rata Meša je bio: profesor Više pedagoške škole, docent Filozofskog fakulteta, umetnički direktor Bosna-filma, direktor drame Narodnog pozorišta, glavni urednik IP Svjetlost.
U penziju je otišao 1971. a u Beograd se preselio u januaru 1973. Dva puta se ženio, sa drugom suprugom Darkom je imao dve kćerke Jasenku i Mašu.
- Pominjem sa radošću svoje sestre i braću, kao i Darkine sestre, koji su uvek, i u dobru i u zlu, bili blizu nas. Ostale prijatelje ne pominjem, mnogo ih je, i život mi je, njih radi, bio radost", napisao je Meša Selimović, te dodao: "Želim da Darka, Maša i Jasenka žive u Beogradu, jer u Bosni ima ljudi koji su kivni na moje držanje, na moju nezavisnost i na moj uspeh, pa bi se mogli sitno osvećivati mojoj porodici (mada je daleko više onih koji su me voljeli: ne kažem ovo napamet).
Od njegovih dela izdvajamo: Prva četa (1950), Tišine (1961), Tuđa zemlja (1962) i poetski roman Magla i mjesečina (1965), Derviš i smrt (1966), Tvrđava (1970), Ostrvo (1974), Krug i Sjećanja (1976).
U svojoj knjizi Prijatelji Dobrica Ćosić, na sto 188 strani, prenosi deo testimentalnog pisma Meše Selimovića SANU iz 1976. Selimović piše:
- Potičem iz muslimanske porodice, po nacionalnosti sam Srbin. Pripadam srpskoj literaturi, dok književno stvaralaštvo u Bosni i Hercegovini, kome takođe pripadam, smatram samo zavičajnim književnim centrom, a ne posebnom književnošću srpskohrvatskog književnog jezika. Jednako poštujem svoje poreklo i svoje opredeljenje, jer sam vezan za sve što je odredilo moju ličnost i moj rad. Svaki pokušaj da se to razdvaja, u bilo kakve svrhe, smatrao bih zloupotrebom svog osnovnog prava zagarantovanog Ustavom. Pripadam, dakle, naciji I književnosti Vuka, Matavulja, Stevana Sremca, Borisava Stankovića, Petra Kočića, Ive Andrića, a svoje najdublje srodstvo sa njima nemam potrebu da dokazujem. Znali su to, uostalom, i članovi uređivačkog odbora edicije 'Srpska književnost u sto knjiga', koji su takođe članovi Srpske akademije nauka i umetnosti, i sa mnom su zajedno u odeljenju jezika i književnosti: Mladen Leskovac, Dušan Matić, Vojislav Đurić i Boško Petrović. Nije zato slučajno što ovo pismo upućujem Srpskoj akademiji nauka i umetnosti sa izričitim zahtjevom da se ono smatra punovažnim biografskim podatkom.
Bio je redovni član SANU. Uvršten je u knjigu 100 najznamenitijih Srba.
Umro je 11. jula 1982. u Beogradu, gde je sahranjen u Aleji zaslužnih građana.
IZVOR: YT / KnjOrg
AUSTRIJA: Zavrnuta slavina ključnog gasovoda 🛢️🚰
Zemljotres na Kosovu i Metohiji 👇🏻
Anđelina Džoli sa ćerkom NA KONCERTU MANESKINA u Rimu 🎶😏
Autor: Redportal.rs
